روش های رمزگذاری جستجوپذیر فاقد گواهی نامه، ضمن حفظ محرمانگی داده ها، امکان جستجو بر روی متون رمزگذاری شده را فراهم کرده و همزمان بر هر دو مشکل مدیریت گواهی نامه ها و امان سپاری کلید غلبه می نمایند. از آنجا که عملیات زوج نگاری دوخطی از نظر محاسباتی هزینه بر بوده و برای دستگاه های با محدودیت منابع مناسب نیستند، پژوهشگران به دنبال ارائه راهکارهایی بدون زوج نگاری دوخطی هستند تا بتوانند کارایی را افزایش دهند. اخیرا در سال ۲۰۲۴ سنوسی و همکاران یک طرح رمزگذاری جستجوپذیر فاقد گواهی نامه بدون زوج نگاری دوخطی پیشنهاد نموده و ادعا کردند که از نظر ویژگی های امنیتی، هزینه های محاسباتی و هزینه های ارتباطی از سایر طرح های موجود بهتر عمل می کند. با این حال در این مقاله نشان می دهیم که طرح پیشنهادی آنها، از چندین مشکل امنیتی بسیار مهم رنج می برد. اولاً اثبات می کنیم که طرح آنها ویژگی فاقد گواهی نامه بودن را احراز نمی کند و کاربران می توانند خود را به جای شخصی دیگر ً جا زده و عملیاتی را که باید منحصرا توسط آن شخص قابل انجام باشد، به جای او انجام دهند. همچنین نشان می دهیم که برخلاف ادعای سنوسی و همکاران، طرح ارائه شده توسط آنها نیازمندی های ضروری تمایزناپذیری متون رمزی و تمایزناپذیری دریچه را برآورده نمی کند.
