شبکه‎های نسل بعد از فناوری‎های دسترسی بی‎سیم ناهمگن از قبیل شبکه‎های بی‎سیم (WiFi و WiMax)و شبکه‎های سلولار (از قبیل WCDMA و HSPA و ۴G) تشکیل شده‎اند. یکی از مسائل مهم در طراحی شبکه‎های بی‎سیم ناهمگن، پشتیبانی از دگرسپاری عمودی یکپارچه برای کاربران سیار می‎باشد. روند دگرسپاری بین فناوری‎های بی‎سیم مختلف، دگرسپاری عمودی نامیده می‎شود. امروزه فناوری‎های بی‎سیم مختلف ویژگی‎ها، خدمات، نرخ داده‎ و پوشش منطقه‎ای متفاوتی را ارائه می‎دهند. با دگرسپاری عمودی می‎توان از ترکیب مزایای شبکه‎های سیار به منظور کسب رضایت کاربران و بهبود کارایی، استفاده نمود. بنابراین بیان مفاهیم و مرور اقدامات انجام شده، امری ضروری است. هدف اصلی این مقاله بررسی و بیان مفاهیم اساسی مرتبط با دگرسپاری، طبقه‎بندی، الگوریتم‎ها، پروتکل‎ها، عوامل تاثیرگذار در دگرسپاری و ویژگی‎های مطلوب دگرسپاری برای شبکه‎های نسل بعد می‎باشد. 

سیستم ارتباطی نسل چهارم مخابرات، مبتنی‎بر فناوری LTE می‎باشد. LTE تکامل‎یافته شبکه‎های دسترسی بسته‎ای با سرعت بالا (HSPA) است و با تحقق نرخ داده بالاتر، سازگاری بیشتر با شبکه‎های ناهمگن و معماری شبکه یکنواخت‎تر ارائه شده است. LTE از سری استاندارد‎های نسخه ۸، ۳GPP  است. یکی از اهداف LTE و هر سیستم بی‎سیمی، فراهم نمودن دگرسپاری یکپارچه و سریع از یک سلول (سلول منبع) به سلول دیگر (سلول مقصد) می‎باشد. با اینکه روندهای تعریف شده‎ی دگرسپاری LTE در نسخه ۸ با پشتیبانی از تحرک ارائه شده‎اند، اما برای تمام حالت‎های تحرک مناسب نیستند و حتی در مقایسه با سیستم‎های نسل ۲ و ۳، ممکن است موجب نارضایتی کاربر  شوند. در این مقاله ابتدا معماری شبکه LTE و آسیب‎های موجود در آن مطرح شده است. سپس مفاهیم مرتبط با دگرسپاری در شبکه LTE و اقدامات اخیر در این حوزه بررسی شده است.