محیط‌های‌ابری در دهه اخیر به عنوان یک انقلاب در صنعت IT شناخته شده‌اند و سازمان‌های زیادی به‌منظور پردازش و ذخیره اطلاعات خود از این سرویس استفاده می‌کنند. با وجود رشد سریع و مزایای فراوان این سرویس، هنوز برخی از سازمان‌ها به دلیل مشکلات امنیتی و حریم‌خصوصی مرتبط با ذخیره داده‌های حساس بر روی سرورهای غیرقابل اعتماد ابری، از این سرویس استفاده نمی‌کنند. مدیریت کنترل دسترسی کاربران با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری یکی از روش‌های پرکاربرد و موثر برای مقابله با این مشکلات است. رمزنگاری مبتنی بر ویژگی شیوه‌ای جدید از رمزنگاری است که از ویژگی‌های توصیفی و ساختار دسترسی برای اعمال کنترل دسترسی استفاده می‌کند. در این مقاله جدیدترین روش‌های کنترل دسترسی در محیط‌های ابری که از رمزنگاری مبتنی بر ویژگی استفاده کرده‌اند، بررسی شده است. ما این پروتکل‌ها را بر اساس ویژگی‌های امنیتی و کارایی دسته‌بندی کرده‌ایم. در انتها نیز نقاط ضعف و قوت مقالات بررسی شده، آورده شده است و مقایسه امنیتی و عملکردی کاملی ارائه شده است. ​

سامانه مدیریت هویت (IDM) به‌عنوان مجموعه‌ای از سیاست‌ها، قوانین، روش‌ها و سامانه‌هایی است که مدیریت احراز هویت، کنترل دسترسی و عملیات حسابرسی بر اساس هویت دیجیتال را بر عهده دارد. در سامانه مدیریت هویت با توجه به ذخیره‌شدن ویژگی‌های هویتی کاربر در تأمین‌کننده هویت، کاربران کنترل فیزیکی و سنتی خود را بر روی اطلاعات شخصی هویتی خود از دست خواهند داد، و از طرف دیگر ویژگی‌ها و صفات کاربر در معرض حملات بیشتری از سوی قسمت‌های داخل سامانه و نفوذگران خارجی است؛ لذا برای اطمینان از کنترل حریم خصوصی کاربر در حفظ و آگاهی از انتشار اطلاعات هویتی خود ، ارائه سازوکارهای امنیتی در حوزه حفظ حریم خصوصی، امری ضروری است. سازوکارهای فعلی، نتوانسته اعتماد کاربران را از حفظ امنیت و حریم خصوصی مرتبط با اطلاعات هویتی‌شان، برآورده سازد. طرح های ارائه‌شده در این زمینه، مداخله و درگیری کاربر را در حین تعاملات سامانه زیاد می‌کند و کاربر بایستی به عنوان نقش واسط عمل کند. از مشکلات طرح‌های ارائه‌شده، بار محاسباتی بالا بر روی یک بخش سامانه است. در این مقاله روند تکاملی کنترل حفظ حریم خصوصی و آگاهی کاربر در جهت حل مشکلات بررسی و تحلیل شده است.