سامانه مدیریت هویت (IDM) به‌عنوان مجموعه‌ای از سیاست‌ها، قوانین، روش‌ها و سامانه‌هایی است که مدیریت احراز هویت، کنترل دسترسی و عملیات حسابرسی بر اساس هویت دیجیتال را بر عهده دارد. در سامانه مدیریت هویت با توجه به ذخیره‌شدن ویژگی‌های هویتی کاربر در تأمین‌کننده هویت، کاربران کنترل فیزیکی و سنتی خود را بر روی اطلاعات شخصی هویتی خود از دست خواهند داد، و از طرف دیگر ویژگی‌ها و صفات کاربر در معرض حملات بیشتری از سوی قسمت‌های داخل سامانه و نفوذگران خارجی است؛ لذا برای اطمینان از کنترل حریم خصوصی کاربر در حفظ و آگاهی از انتشار اطلاعات هویتی خود ، ارائه سازوکارهای امنیتی در حوزه حفظ حریم خصوصی، امری ضروری است. سازوکارهای فعلی، نتوانسته اعتماد کاربران را از حفظ امنیت و حریم خصوصی مرتبط با اطلاعات هویتی‌شان، برآورده سازد. طرح های ارائه‌شده در این زمینه، مداخله و درگیری کاربر را در حین تعاملات سامانه زیاد می‌کند و کاربر بایستی به عنوان نقش واسط عمل کند. از مشکلات طرح‌های ارائه‌شده، بار محاسباتی بالا بر روی یک بخش سامانه است. در این مقاله روند تکاملی کنترل حفظ حریم خصوصی و آگاهی کاربر در جهت حل مشکلات بررسی و تحلیل شده است.