الگوریتم π-Cipher یکی از ۲۹ طرح راه یافته به دور دوم رقابت سزار می باشد. این الگوریتم دارای ساختاری موازی و اسفنجی است که از جایگشتی از نوع ARX بهره می برد و در دو نسخه و هر یک در انواع متعدد ارائه شده است. در این مقاله، الگوریتم π-Cipher با کلمات ۱۶ بیتی مورد بررسی قرار گرفته است. با تمرکز بر روی ساختار داخلی جایگشت π استفاده شده در این الگوریتم و با تحلیل تفاضلی بر روی دو دور ۲ معرفی می شود. این نخستین تحلیل روی این الگوریتم با در نظر آن، یک تمایزگر تفاضلی با احتمال ^۹۵−۲ گرفتن جزئیات ساختار داخلی جایگشت آن می باشد.

با ظهور کامپیوترها و الگوریتم های کوانتومی، امنیت سیستم های رمزنگاری کلید عمومی کنونی می تواند با چالش روبرو شود. شکسته شدن ساختارهای رمزنگاری کنونی نیازمند کامپیوترهای کوانتومی چند میلیون کیوبیتی است که تاکنون ساخته نشده اند؛ اما با پیشرفت چشمگیر در فناوری ساخت تجهیزات کوانتومی در شرکت های پیشرو در این حوزه و احساس خطر جامعه ی رمزنگاری، احساس نیاز شد تا سریعاً راهکارهایی برای مقابله ارائه شود. در سال ۲۰۱۶ موسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST (برای حل این مسئله خواستار پیشنهادهایی از سراسر دنیا برای استانداردسازی طرح های رمزنگاری پساکوانتومی شد. در آن زمان سیستم رمز کدمبنای McEliece) و سیستم Niederreiter معادل آن) با وجود اثبات مقاومت در برابر الگوریتم های کلاسیک و کوانتومی، به علت کلیدهای عمومی بزرگ مورد پذیرش قرار نگرفت. در آخر، سیستم های رمز McEliece Classic، HQC و BIKE سیستم های رمز در دسته ی رمزنگاری کدمبنا هستند که به مرحله نهایی این مسابقات راه یافته اند و منتخبین این دسته ی رمزنگاری نهایتا تا پایان سال ۲۰۲۴ معرفی خواهند شد. در این مقاله تلاش شده است تا علاوه بر مرور تحولات صورت گرفته برای بهینه سازی ساختارهای کدمبنا، طرح های رمزنگاری کدمبنای منتخب و آخرین وضعیت استانداردسازی McEliece Classic نیز بررسی شود.