در سال­های اخیر برای حل مشکل توزیع کلید و تعداد زیاد کلیدهای ذخیره شده در شبکه‌های حسگر بی‌سیم از رمزنگاری کلید عمومی استفاده شد. در این شبکه‌ها از ین نوع رمزنگاری برای انجام احراز اصالت و توافق کلید بهره گرفته شده است. پر کاربردترین رمزنگاری کلید عمومی که  مبتنی بر گواهی است از زیر ساخت ‏کلید عمومی (PKI) استفاده می‌کند. همان طور که می‌دانیم برای پیاده‌‌سازی PKI نیازمند میزان قابل توجهی حافظه، حجم محاسبات و ارتباطات می‌باشیم که برای پیاده‌سازی بر روی شبکه‌های حسگر غیرعملی می‌باشد. برای حل این مشکل می‌توانیم از رمزنگاری مبتنی بر شناسه (IBC) استفاده کنیم. در این نوع رمزنگاری شناسه‌های عمومی کاربران مانند آدرس ایمیل و یا IP به عنوان کلید عمومی افراد استفاده می‌شود و بنابراین دیگری نیازی به PKI نمی‌باشد. این نوع رمزنگاری بعد از پیدایش رمزنگاری مبتنی بر توابع زوج‌سازی به صورت عملی مورد استفاده قرار گرفت. در این مقاله به بررسی نحوه استفاده از توابع زوج‌سازی در شبکه‌های حسگر بی‌سیم می­پردازیم.